Vrij

I just realised I will spend the rest of my life living paycheck to paycheck.

Vrijheid. Dat was het enige wat hij zocht. Al sinds hij kleuter was liet hij zich door niets of niemand tegen houden. Hij kon zich niet conformeren aan de regels van de alledaagsheid. Jarenlang had hij zich in schoolbankjes zitten vervelen, dagdromend over andere werelddelen die hij ooit zou bereizen. Hij had uren moeten nablijven als straf. Uren die hij weer vulde met nieuwe fantasieën.
Thuis werd hij rebels genoemd. Tegendraads. Hij kam en ging zoals hij wilde. Liet zich niet zeggen om half zeven te moeten eten. Zijn moeder had zich erbij neergelegd, maakte altijd een bordje voor hem klaar dat hij later op de avond opwarmde. Zijn vader, een verkoper die zelf altijd onderweg was, kende hij niet echt. Eens per maand was hij een weekend thuis. Dan aten ze op zondagmiddag met zijn allen aan de grote tafel in de eetkamer. Zijn zusjes vertelden over school en hockey, hij keek alleen maar naar zijn vaders handen. Hij had grote, zachte, handen, die rustig maar ferm het biefstuk doorsneden, de vork naar de mond brachten en daarna weer op tafel rustten. Na het eten dronken zijn ouders wijn in de serre en ging hij weer buiten op pad.
Het statige dorp waarin ze woonden was omgeven door natuur. Eerst bouwde hij hutten, later liep hij door de velden en bossen. Keek hij urenlang naar de rimpels die de eenden in het water achterlieten.
Zijn vader overleed plotseling op een van zijn reizen. Hij kreeg een hartaanval toen hij net uit de douche stapte in een motel in het zuiden van het land. De schoonmaakster vond hem de volgende ochtend naakt o de grond in de badkamer. Zijn moeder leefde daarna verder alsof er niets gebeurd was. Een keer per maand bezatte ze zich op zondag in de serre.
Hij ging studeren. Niet omdat hij graag meer wilde leren, maar om in een andere stad zijn eigen leven te kunnen beginnen. Hij ging naar kroegen, naar feesten en soms naar college. Zijn leven bestond uit een aaneenrijging van bijzondere ontmoetingen en gebeurtenissen. Hij sprak iedereen aan die hem interessant leek, maakte nieuwe vrienden die net zo snel verdwenen als ze gekomen waren. Hij werd meegenomen naar literaire bijeenkomsten, musea, recepties, hij werd wakker op het strand, in vreemde bedden of op de bank in schraal ruikende studentenkamers.
Tien jaar later dacht hij terug aan zijn avonturen. Aan de mensen die zijn leven hadden gevuld met nieuwe ervaringen, met inzichten en ideeën. Aan de mannen die hij gezoend had, de meisjes met wie hij had gevreeën. Soms vroeg hij zich af of het een keuze was geweest, maar hij kon zich geen moment herinneren waarop hij duidelijk voor zichzelf besloten had om dit bestaan op te geven. Het leek meer alsof het hem overkomen was, toen hij even niet oplette. Misschien kwam het door de vrouw die in eerste instantie zijn adem ontnam, en daarna zijn vrijheid en zijn geld. Of kwam het door de dood van zijn moeder, waarna hij nooit meer het losbandige jongetje kon zijn dat hij ooit was? Hoe het ook zij, het was verdwenen. Zijn leven bestond nu uit vaste schema’s en roosters. Hij wist op maandag wat hij op dinsdag, woensdag, donderdag én vrijdag zou doen. Zijn leven was gereduceerd tot een vage afspiegeling van dat van zijn vader. Waar zijn vader nog op reis was geweest, vrij om te bepalen waar hij at en met wie hij sliep, was zijn eigen leven tot in de details gepland.
Wat hem echter het meeste verbaasde, iedere keer weer als hij eraan terug dacht, was dat hij zich prettig voelde nu. Niet dat hij zich vroeger niet net zo prettig had gevoeld. Hij had alleen nooit gedacht dat hij ooit ook onderdeel zou zijn van de grote massa. Vroeger had hij zich voorgenomen nooit een baan, een vrouw of kinderen te nemen. Vrijheid, dat zocht hij. Maar toen de liefde kwam had hij die niet afgewezen,. Toen vervolgens de kinderen kwamen volgde een baan logischerwijs. In tegenstelling tot wat hij verwacht had, vond hij het heerlijk om dagelijks de schema’s af te werken op zijn werk en in zijn gezin. Hij hield van de weekenden waarin ze eerst met zijn allen de klusjes afwerkten om dan op zaterdagavond met zijn allen voor de televisie te zitten.
Soms vroeg hij zich af of hij zichzelf verloochende, of hij angsten of tegenzin onbewust onderdrukte. Maar steeds weer kwam hij tot de conclusie dat hij zich al vrij voelde. Vrij met alles wat hij had.