Namen

My wife and I spend hours naming the child we can’t conceive.

Zij, een vrouw van 36, energiek type, met zorgelijke trekken op haar gezicht:
Eindelijk weer eens een avondje rust. De afwas gedaan, de kinderen op bed. He schat, fijn om even samen te zijn.
Hij, man van 39, spijkerbroek met hemd en gekamde haren, volwassen type:
Vanavond niet, alsjeblieft.
Zij
Kom op, nu kunnen we het er eindelijk weer eens van nemen.
Hij
Ik zei toch nu even niet? Ik heb geen zin in dit gedoe. Ik ben moe, ik heb bergen werk liggen en ik wil gewoon vanavond televisie kijken.
Zij
Dat kunnen we toch doen? Ik vind het best. Hopelijk worden we vanavond gewoon een keertje niet gestoord.
Hij
Lotte, luister, ik heb echt geen zin in dit spelletje. Kunnen we vanavond eens een keer normaal doen voor de verandering?
Zij
Ach joh, kom op. Het is toch leuk? Het maakt alles net een beetje specialer. Wat maakt het nou uit?
Hij
Omdat ik dan toch de hele tijd zogenaamd lig te luisteren of ik boven niets hoor. Omdat ik moe ben, en ik daar geen zin in heb. Omdat we nu wel heel vaak dit spelletje hebben gespeeld en ik er klaar mee ben. Jezus, Lotte...!
Zij
Shht, zachtjes!
Hij
Dat bedoel ik nou! Ik hoef niet zachtjes te doen. Ik kan zo hard schreeuwen als ik wil. Lotte, er worden geen kinderen wakker. We kunnen doen wat we willen!
Zij
Ja hoor, verpest het maar weer! Maak er maar weer een klote avond van! Wat maakt het nou toch uit? Ik vind het fijn om te doen alsof, dan voelt het huis minder leeg. Het is één klein zinnetje dat voor mij de rest van de avond anders maakt. Waarom moet je dat zonodig verpesten?
Hij
Is het ooit in je opgekomen dat dat ene zinnetje misschien wel mijn avond verpest? Omdat ik niet de hele tijd wil toneelspelen, omdat ik iedere keer als ik dat doe verdrietig word? Ik wil niet doen alsof als er in werkelijkheid boven lege kamers zijn.
Zij
Jij houd toch juist van drama? Jij bent toch degene die voortdurend met namenboekjes rondloopt en mij te pas en te onpas verrast met leuke roepnamen, afkortingen en combinaties? Denk je nou echt dat ik dáár blij van word? Daar luister ik toch ook naar? Ik hoef niet zo nodig tijdens het schillen van de aardappels na te denken over Jara, Mieke of Sofie met f of ph die ik niet kan roepen als het eten zo klaar is. Ik wil de leegte geen naam geven.
Hij
Jij hebt die boekjes toch ooit een keer gekocht? Nu ligt het zeker opeens aan mij. Je hebt verdomme mij daar ook lastig mee gevallen.
Zij
Toen was ik zwanger, lul. Toen was ik drie weken zwanger en wist ik nog niet eens wat ons te wachten stond. Daarna heb ik ze weggelegd, daarachter in de kast. In de hoop dat we ze binnenkort weer kunnen gebruiken. Maar dat was drie jaar geleden.
Hij
Doe even rustig Lotte, zo bedoelde ik het niet. Ik weet dat je die boekjes toen gekocht hebt. Maar we hebben ze toen toch die avond na de verjaardag van Maarten weer samen tevoorschijn gehaald. Dat was toen toch fijn?
Zij
Ja, dat was ook zo. Maar om nou vier keer in de week namen uit te zoeken? Dan doe ik liever alsof er boven iemand ligt te slapen.
Hij
Maar dat doe je ook vier keer per week. Althans, in ieder geval de afgelopen week.
Zij
Ik weet het. Het is weer tijd, en ik hoop gewoon door te doen alsof, het karma van dit huis, of van ons, of van mijn lijf beter te stemmen. Ik weet verder ook niet meer wat ik anders zou kunnen doen.
Hij
Maar liefje, jouw karma is toch geweldig? En dat van mij ook, en van het huis volgens mij ook. Het ligt niet aan karma. Het ligt gewoon aan niets. Je kunt er niets aan doen. Ik ook niet. Hoe spijtig dat ook is.
Zij
Maar dat is toch niet eerlijk? Ik drink al maanden geen alcohol meer, we eten iedere avond vreselijk gezond, we hebben de vreemdste tests gedaan. Het moet toch ergens door komen?
Hij
Misschien waren alle mogelijke kinderen tot nu toe gewoon niet leuk genoeg. Moet ons perfecte kind gewoon uit een andere combinatie van ei en zaad ontstaan.
Zij
Zullen we televisie kijken? Op de bank? Met een dekentje?
Hij
Maar wel stil, anders wordt Sophie wakker.